Een gezellige beestenboel

We kunnen natuurlijk niet uit Nieuw Zeeland vertrekken, zonder dat we een kijkje hebben genomen bij de schapen. Vandaar dat we op weg naar Tutukaka, de eindbestemming van vandaag, gestopt zijn bij Cheep World. Hier kregen we allereerst uitleg over de honden die de schapen opdrijven. Dit zijn speciaal hiervoor gefokte hondenrassen en ze worden in twaalf maanden getraind voor hun taak. Er zijn twee manieren van opdrijven. De eerste is er achteraan hollen en flink blaffen, dit is onder andere effectief als ze in bosjes zitten. De tweede is juist helemaal niet te blaffen, maar ze door in beweging te blijven en aan te kijken op te drijven. De schapenboer geeft commando’s aan de honden met een fluitje. 

Daarna kregen we een demonstratie van de twee verschillende manieren. De honden wilden zo graag werken, dat ze als ze het commando kregen om te blijven zitten telkens toch een stukje naar voren slopen. Dat was komisch om te zien. De schapen worden hier telkens voor een aantal dagen geleend van omliggende schapenboeren. Dit om te voorkomen dat ze het kunstje zo goed kennen, dat ze uit zichzelf al naar de schuur lopen. Als tegenprestatie worden ze geschoren weer teruggebracht.

Het volgende onderdeel was dan ook het scheren van een schaap. Er zijn ruim 40 miljoen schapen in Nieuw Zeeland, die allemaal 1 of soms zelfs 2 keer per jaar geschoren moeten worden. De schapenscheerders krijgen per schaap betaald, zo’n 2 dollar. Het seizoen duurt ongeveer vijf maanden, waarin ze lange dagen maken. De goede scheerders doen ongeveer 200 schapen per dag, in acht uur. 

Het wereldrecord schapen scheren staat sinds 2016 op 731 schapen in negen uur, dat is ongeveer 44 seconden per schaap! De beste schapenscheerders kunnen zo’n 100.000 dollar per jaar verdienen, dat is ongeveer 60.000 euro. 

Daarna mochten de aanwezige kinderen de lammetjes de fles geven en hebben we nog een kijkje genomen bij de andere dieren, zoals ezels, alpaca’s en varkens. Het was een gezellige beestenboel.