Pizza, of toch niet

Een rustig dagje vandaag in Marahau. Na het ontbijt hebben we een stuk van de trail gelopen van het Abel Tasman National Park. Die eindigt bij Pohara aan de andere kant van de berg, waar we gisteren vandaan gekomen zijn. Een tocht waar je te voet 3 à 5 dagen over doet. Onderweg kun je dan in hutten slapen, die je vooraf wel moet reserveren. Wij hebben maar een klein deel gelopen en daarna deels over het strand weer terug. 

Na de lunch zijn we de andere kant opgelopen, richting het dorpje. Vanuit hier kun je een watertaxi nemen, die je ergens op een deel van de trail afzet of ophaalt, zodat je niet het hele stuk (terug) hoeft te lopen. Je stapt dan op het droge in de boot, die op een trailer staat, die achter een tractor hangt. De boot wordt vervolgens door de tractor het water in gereden. Zo krijg je in ieder geval geen natte voeten. 

Voor ‘s avonds hadden we een tafel gereserveerd bij het café, want we hadden zin in pizza, die daar in de houtoven gebakken wordt. Helaas was de wachttijd voor pizza meer dan een uur, door alle bestelde afhaalpizza’s, dus hebben we maar iets anders gekozen van de kaart. Vanwege de drukte kregen we nog Italiaanse tafelgenoten, waar we een tijdje mee hebben zitten praten. In het Engels dan, want ons Italiaans beperkt zich tot alle pizza en pasta varianten.